در باد دویدن
زندگی در عیش مردن در خوشیدر باد دویدن
زندگی در عیش مردن در خوشیسپیده
گرسنه بود مرگ
پرسه می زد
پیرامون من و می خندید
سپید پوشیده بودم
مثل هیچ وقتی که دوست دارم باشم
نرم و سپید
مثل ابرهای عجول بهار روستایمان
بی قرار بود مرگ
سرش را می خاراند مرگ
دنبال بهانه بود مرگ
اما من
سپید پوشیده بودم
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد